‘Maan op de heenweg’ vertelt het verhaal van het kind Dirkje dat haar leven leeft met een alcoholische moeder, een vader die weg gaat, een zusje dat geboren wordt. Het geeft een beeld van de relatie tussen de vader en de moeder, de invloed van de oma op de moeder en het kind, en de worsteling van de personages om er iets van te maken in een tijd van crisis, werkloosheid en armoede. Het wonderlijke aan dit boek is dat je af en toe niet weet of het waar is of niet waar, zit je in het hoofd van het kind of in de vermeende werkelijkheid? Je zou het ‘scheef’ kunnen noemen, spannend en bij tijd en wijle ongrijpbaar.

Fragment
Ik heb een manier ontwikkeld om mijn oren vanbinnen af te sluiten, ik kijk alleen nog maar naar haar mond, de smalle lippen die ze zo vaak rood verft maar die er nu bleek en droog uitzien, tussen die lippen haar grote voortanden, en als haar mond wijd opengaat bij woorden als ‘naar’ en ‘sta’ en ‘altijd’, dan zie ik het gapende gat dat nooit iemand anders te zien krijgt, omdat ze er in gezelschap wel voor waakt haar mond zo wijd open te trekken. Ik kijk naar die mond tot die eindelijk dichtgaat. Ik zeg: ‘Er zit een heel groot gat in uw mond, moeder.’