Podcasts

…met een vriendelijke zwiep

Ik heb je destijds niet goed behandeld…

We hebben het gras gemaaid….

Twee kanten van één verhaal…

Schijn bedriegt….

Ik heb het nog zo gezegd…

best een tof wijf…

Vind je ook niet dat zij….

…de grijnzende kop van de tegenslag…

Jij, met alles bij ’t oude

Je wordt kaal man…

Het is: iets teruggeven….

Ik wil een tijd….

jij moet aardappels….

een geluid dat ik niet ken….

een beetje naar me toe wippen….

Als een jonge God…..

Nooit meer zelf zingen

Ik zei dat ik het was…

Hij maakt zich los van de leuning….

Wat moet, dat moet….

Prachtig hoor, die tegeltjes….

Ik wist niet eens meer hoe vla smaakte….

Ik wil die juf niet…

Hij bestelt nu online….

Zij bleef daar….

Doen we, zeggen we…

De baan gaat open…

Het kan alleen maar beter worden….

Dat je dingen anders kunt zien….

Nieuwjaarswens 2021

Ze pakte mijn linkerhand….

Zo’n klikgeluid…

Blij dat jij er bent

Hij is op z’n 21e ge-emigreerd…..

het veen is dichtbij….

Schuurtjes waar ik niet in mag….

Hij zegt: we passen niet bij elkaar……

We zijn er niet….

Ik ben waarschijnlijk bij iemand ingetrokken….

Het was de stem van mijn moeder…

Rijk maar niet gelukkig…

We houden onze adem in….

We geven u even een pufje….

Het zat er altijd al in….

De ware woorden….

Ze vonden me raar…

minder goed in rekenen….

Geen mens te bekennen….

Van nr 32 naar nr 2….

Hij zei dat ik goed reed…

Ik wachtte al heel lang…

Ik ontmoette de blik van een man….

Of durfde hij niet verder?……

Had ik te vriendelijk gekeken?

Ze zegt nooit…

Zal ik jou eens….

Achterin, met een zonnebril op…

18, 2 hoog

Ze wil het echt weten…

Ik denk dat het een priester is…

….als je maar buren hebt

Niet alles wat verkeerd is is verkeerd…..

De gang met het zalmkleurig linoleum is recht en schoon…

Ik ontken het niet langer….

Ik stond op het punt om vrouw te worden….

Hij blies ze allemaal van de sokken

Nee kan van alles betekenen….

Ik verstond niet wat ze zeiden, maar wist waar ze over spraken…

Ik wil alleen bewaren wat betekenis heeft….

Onder de trap kan niemand haar zien…

Alles beneden ademt rust en ruimte…

een grote auto, matzwart….

Kijk daar!!! Zie je?

Als je geld op is…

Ik leef te lang….

Laat me, blijf van me af…

Je moet de dokter laten komen….

Gelijk oversteken….

We liggen tegen elkaar aan….

Had ik maar iets voor mezelf…

Hij wist het niet…

We raakten elkaar niet….

Hij heeft een heel oud hoofd….

Vroeger kon ik alles….

Dat gaan we dus niet doen….

hoog op de benen, haar paardestaart licht dansend…..

Ze hadden gehoopt dat het nog goed kon komen….

Je had haar nooit in huis moeten halen….

Hoe was ’t, kind?

Hoe, hoe hoe….

Tot nu toe had ze het niet gewild….

…aan een touw…

De vooruitziende en de acherafdenkende…

…in de mist schuilen mensen en die merken dingen op….

Je leest niet wat er staat….

…om haar er aan te herinneren dat dat is wat ze meer moet doen….

…je gaat toch niet bij me weg, hè…

Tot dat moment klopte alles…

…omdat hij altijd gelijk moest hebben ook als hij ongelijk had…

In de steek laten, daar weet zij alles van….

Ze zegt dat ze niet huilt, maar ik zie het toch, ik ben niet gek…

Je bent toch geen watje….

Dat hij mij niet hoort ligt niet aan hem maar aan mij…

Hij ziet haar voeten, blank en slank en kust haar tenen….

De theezak wil weten wanneer ik voor het laatst heb gehuild. Dat gaat je geen moer aan, zeg ik…

Ik had me net gedoucht, mijn huid tintelde van frisheid….

Ze kan niet wennen aan de botte manier waarop Nederlanders reageren…..

In de tweede bijeenkomst wilden ze graag mijn lelijke kant leren kennen….

Een kort verhaal in twee delen.
Deel 1: Zeven werken van barmhartigheid, zeven hoofdzonden.

‘Het zijn goede noren, ze zijn scherp, ze zitten nog in het vet.’

Is dat voorgoed? Voor altijd? Het is definitief uit!

…en op een dag wordt alles stil, niets beweegt meer in het grote huis, zelfs de lucht hangt onbeweeglijk.

Het vermoeden dat hij niet was wie ik dacht dat hij was, begon toen ik bij hem achterop de fiets zat.

…omdat er een dode zwaan naast het spoor ligt, en op het spoor, naast de dode, zit de levende.

Hadden ze toen maar iets gedaan, dan was er misschien nog iets aan te doen geweest.

Hij fluistert: ‘Wat heb je aan?’

In de papierwinkel van Yangshou kun je een kaart naar de toekomst schrijven.

Die hand die de toetsen zo gevoelig aanraakt, streelt nu haar wang.

Een eerherstel voor Foekje Dillema, die harder liep dan Fanny Blankers-Koen…

Eerst een keer per maand, toen elke week. Nu kennen ze elkaar goed genoeg, zegt hij.